NOT: Sevgili ebeveynler, masalları çocuklarınıza okumadan önce lütfen kendiniz okuyun. Her çocuğun gelişim yaşı farklı olduğundan masalların bazı bölümlerini değiştirmeniz gerekebilir veya çocuğunuzun olumsuz etkileneceğini düşünüyorsanız hiç okumayabilirsiniz…

Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde çok eski zamanlardan günümüze kadar uzanan, hiç anlaşamayan iki hayvan varmış. Bu hayvanlardan biri kedi, bir diğeri ise köpekmiş. Birbirlerini pek haz etmeyen bu iki hayvan cinsi bir araya gelmezmiş. Onlardan biride kedi “Umut” ve köpek “Dost” muş. Dost ve Umut aynı şehirde yaşıyorlarmış. Yolda karşılaştıklarında birbirlerine bakmaz, yiyeceklerini arar, yuvalarına geri dönerlermiş. Herkes bu havanların anlaşması için uğraşır, kavga ettikleri içinde çok kızarlarmış.

Günlerden bir gün Umut ve Dost’un yaşadığı ülkede büyük bir felaket olmuş. Bu felaket ile birlikte yer yerinden oynamış. İnsanlar ve hayvanlar ne yapacaklarını bilmez halde oradan oraya koşturmaya, yardım aramaya başlamışlar. Felaket yüzünden ülke birbirine kenetlenmiş. Aynı zamanda da tüm ülkelerden yardımlar gelmeye, insanlar yaralara merhem olmaya çalışmış. Umut ve Dost’un insan ailesi de bu felaketten çok etkilenmiş ve neleri varsa yok olmuş. Umut ve Dost olanlar karşısında ne yapacaklarını şaşırmışlar. Anlaşamayan insanların bile birbirine destek olmaya başladığını görmüşler. Bu kargaşa ortamında iki hayvan da ailesini kaybetmiş, nerede olduklarını bulamıyorlarmış. Dost ailesinin yaşadığı binanın önünde beklemeye başlamış. Umut’un ailesi de, Dost’un ailesinin yaşadığı binanın yanında yaşıyormuş. Umut, Dost’a göre daha küçükmüş ve korkudan ağlamaya başlamış. Bunu duyan Dost dayanamamış ve Umut’un yanına gitmiş. Dost: “Korkuyor musun?” diye sormuş. Umut “Evet korkuyorum, ailemi bulamıyorum ve ne yapacağımı bilmiyorum” demiş. Dost, kedinin korkmasına çok üzülmüş. “Aslında bende korkuyorum, yıllardır ailem olan insanları bulamıyorum. Ama umudumu kaybetmiyorum, onları bulacağımdan eminim” demiş. Dost’un bu kararlılığı Umut’a ışık olmuş. Umut: “O zaman bende korkmuyorum, eminim onları bulacağız” demiş. Umut soğuktan üşümeye başlamış ve Dost onun üşümesine kıyamamış: “Gel yanına kardeşim” demiş. Umut, Dost’un sıcacık bedenine sokulmuş ve titremesi durmuş. Dost: “Bugüne kadar seni korkuttuğum için özür dilerim” demiş. Umut: “Bende seni kızdırdığım için özür dilerim. Bu bana büyük bir ders oldu” demiş. İki kardeş sarılıp beklemeye başlamış. Onların bu halini gören insanlar çok duygulanmış, zor zamanlarda birbirlerine destek olmanın önemini bir kez daha anlamışlar.

Birkaç gün sonra sabahın erken saatlerinde Dost bir koku almış. Bu koku sahiplerinin kokusuymuş. Hemen etrafta dolanmaya başlamış ve bir çadırın önünede oturduklarını görmüş. Koşarak onların yanına gitmiş. Bir süre sonra Umut’un ailesinin de hemen yanda ki çadırda olduğunu görmüş ve sevinçle Umut’a haber vermeye gitmiş. Umut ve Dost sevinçle sahiplerinin yanına gitmişler ve bir daha yanlarından hiç ayrılmamışlar. O günden sonra da asla kavga etmemişler ve yaşadıkları zor günleri hiçbir zaman unutmamışlar. Ülkede ki felakette kısa süre sonra yok olmuş ve bütün insanlar neşe içinde yaşamaya devam etmiş. Masal da burada bitmiş.

Uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.