Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde Kış, İlkbahar, Yaz ve Sonbahar adında dört mevsim varmış. Bu mevsimler her sene görevlerini yerine getirir, Dünya ya neşe saçarmış.

Dört mevsim bir gün aralarında tartışmaya başlamışlar. Her mevsim kendisinin daha faydalı olduğunu anlatmaya başlamış. İlkbahar: “Ben olmasam insanlar ve hayvanlar ne yapardı? Benim zamanımda yağmurlar yağar etraf yemyeşil olur. Hayvanlar otlar, bol bol süt verir. Ben, bereketin başıyım” demiş. Yaz, hemen söze karışmış: “Olur mu? Ya bana ne demeli? Ben olmasam ekinler nasıl olgunlaşır. Çiftçiler benim sayemde hasat yapar. Benim zamanımda meyveler olgunlaşır. Ben olmasam insanlar aç kalırlar ” demiş. Sonbahar yazın sözünü kesmiş: “Peki beni hiç düşündünüz mü? Eğer ben olmasam çiftçiler ekim yapamaz. Çiftçiler, benim zamanımda ekim yaptıkları zaman yazın hasat yapabilirler. Ben olmasam sen bir hiçsin” demiş. Üç mevsim aralarında tartışırken kış hiç söze karışmamış. Bu diğer mevsimlerin dikkatini çekmiş ve üç mevsimde kışa: “Sen neden konuşmuyorsun?” diye sormuşlar. Yaz: “Bence kışın hiç konuşmaya hakkı yok. Çünkü onun hiçbir faydası yok, faydası olmadığı gibi zararı dahi var. Yollar onun zamanında kapanır, en çok hastalıklar yine onun zamanında çıkar. İnsanların en az dışarı çıktığı zamanda yine kış mevsimidir.” Demiş. Diğer mevsimlerde yazın söylediğini tasdik etmişler ve “Keşke kış hiç olmasaydı dünya daha güzel ve mutlu bir yer olurdu” demişler. Bunun üzerine kış çok üzülmüş ve hemen oradan bir daha gelmemek üzere ayrılmış. Mevsimler gelmiş geçmiş ilkbahar, yaz, sonbahar derken kışa sıra gelmiş ama kış gelmemiş. O sene hava çok sıcak geçmiş kar yağmamış. Çocuklar kızak kayamamış, ekinlerin üstü karla kaplanmamış, yeraltı suları kurumuş, barajlar dolmamış, şehirler susuz kalmış. Kar yağmadığı için buharlanmada olmamış ve yağmurlarda çok az yağmış.  İlk baharda bu sebeple kurak geçmiş. Etraf yeşermemiş kuzular otlayamamış. Yaz geldiğinde ise etraf kuraklıktan kavrulmuş. Çiftçiler mahsul toplayamamış. Sonbahar sonbahar gibi geçmemiş.

İlkbahar, yaz, sonbahar; kışı küstürerek ne büyük bir hata yaptıkları anlamışlar. Kışa gidip durumu anlatmışlar. Her mevsimin ayrı güzel olduğunu Allah’ın hiçbir şeyi boşuna yaratmadığını acı bir tecrübeyle öğrendiklerini dile getirmişler. Kışı tekrardan dönmeye ikna etmişler ve yine dört mevsim hep beraber Allah’ın yarattıklarına hayat olmuşlar. Masalda burada bitmiş.

Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.