Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde yemyeşil bir çayırda yaşayan, böcekler, kelebekler, arılar ve kuşlar varmış. Hepsi birlik ve beraberlik içinde yaşar, zamanlarının çoğunu birlikte geçirirlermiş. Bu hayvanların arasından uçabilen hayvanlar sayılıymış. Bunlar, kelebekler, arılar ve kuşlarmış.

Günlerden bir gün uçabilen hayvanlar aralarında bir yarışma yapmak istemişler. Ormana doğru en hızlı uçabilen hayvanı seçmek istiyorlarmış. Kuş: “Ben aranızda en hızlı uçabilen hayvanım, o yüzden hiç yarışma yapmaya gerek yok” demiş. Kelebek: “Kendine çok güveniyor olabilirsin, en hızlı uçan hayvan sen de olabilirsin ama bazen işler ters gidip seni geçebiliriz” demiş. Kuş alaylı bir şekilde gülmeye başlamış: “Peki o zaman yarışalım. Yarışma gününe kadar siz biraz çalışın. Benim çalışmaya ihtiyacım yok” demiş. Kelebek ve arı, kuşun bu tavrına çok sinirlenmişler ve yapabilecekleri en iyi uçuşu yapmaya karar vermişler. Kuş günlerce yan gelip yatmış. Hatta bu işi o kadar abartmış ki eskisi gibi uçmayı bile bırakmış. Ama uçmadıkça kilo almış, göbeği çıkmış. Arı ve kelebek ise kuşun tam tersine çok çalışmışlar, uçmaktan hiç vazgeçmemişler. Kuş da onlara bakıp alaylı bir şekilde gülmeye devam ediyormuş. Günler geçmiş ve yarışma günü gelip çatmış. Çayırda bütün hayvanlar toplanmış. Böcekler, sinekler, arılar ve kuşlar yarışmayı merakla bekliyorlarmış. Kelebek, kuş ve arı sıraya girmişler ve uğur böceğinin çaldığı düdükle yarış başlamış. Kuş günlerdir uçmadığı için kanatlarını zor kaldırıyormuş. Yiyip, içip yattığı içinde aşırı kilo almış ve kendisini kaldırmakta zorlanıyormuş. Kelebek ve arı ise kuşun aksine hızla uçuyor kuşu arkalarında bırakıyormuş. Bir süre sonra yarışma bitmiş ve kuş final çizgisine bile gelememiş. Kelebek ve arı da arkalarına baktığında kuşu yendiklerini anlamışlar ve sevinçle birbirlerine sarılmışlar.

Çayıra geri dönene hayvanlar sevinçten oynuyorlarmış. Arı: “Kuş arkadaşım iyi misin? Neden yarışı bitiremedin?” diye sormuş. Kuş “İyiyim teşekkür ederim. Geçen gün sizinle de alay ettiğim için özür dilerim. Siz çalışırken ben hep yattım, normal uçmam gereken uçuşu bile yapmadım. Zamanla ağırlaştım ve uçamaz duruma geldim.” demiş. Kelebek ve arı: “Çok üzüldük” demişler. Kuş: “Üzülmeyin bu bana iyi bir ders oldu. Bundan sonra kimseyi küçümsememem gerektiğini öğrendim. Şimdi eskisi gibi uçmaya devam edeceğim. Kısa süre içinde eski halime dönerim” demiş. Kelebek ve arı, kuşa sarılmışlar eskisi gibi dostluklarına devam etmişler. Bu olayda bütün hayvanlara ders olmuş. Masal da burada bitmiş.

Uzun masal okumayı seviyorsanız Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.