Bir zamanlar, şehrin birinde yaşayan ikiz kardeşler ve abileri varmış. Bu ikiz kardeşlerden birinin adı Miraç diğerinin adı Meriç miş. Abilerinin adı ise Eymen miş. Üç kardeş aynı okula gidiyorlarmış, Eymen ilkokula, ikizler ise anaokuluna gidiyorlarmış.
Miraç ve Meriç aynı sınıftalarmış ama Meriç annesinden ayrılıp sınıfa girmek istemiyormuş. Annesi, okulun bahçesinde beklemesine rağmen Meriç derse girmek istemiyormuş. Miraç ise çoktan sınıfına alışmış, arkadaşlarıyla oyunlar oynuyor, öğretmenleriyle etkinlik yapıyormuş. Eymen ise bazı teneffüslerde kardeşlerini ziyaret ediyormuş ve her seferinde Meriç’i ağlarken görüyormuş. Bir sabah anne, bütün kardeşleri hazırlamış ve okula götürmüş. Miraç ve Eymen annelerini öpüp sınıflarına gitmişler. Meriç ise ağlamış, sızlamış ve sınıfa girmemiş. Annesi de Meriç ile birlikte eve dönmüş. Akşam olduğunda Eymen ve Miraç’ı okuldan alıp eve gelmiş. Miraç ve Eymen eve girer girmez, okulda ne yaptıklarından bahsetmeye başlamışlar. Meriç, oturduğu yerden kardeşlerini dinliyormuş, onların okulda bu kadar eğlenmelerine çok şaşırmış. Çünkü Meriç okul başladığından beri hiç eğlenmemiş, annesini özlediği için sürekli ağlamış ve okulun eğlenceli tarafını hiç görmemiş.
Ertesi gün anne üç kardeşi de hazırlayıp okula götürmüş. Miraç ve Eymen annelerini öpüp sınıflarına girmişler. Anne Meriç’in elinden tutup eve götürmeye hazırken Meriç “Akşama görüşüz anneciğim, seni seviyorum” demiş ve annesini öpmüş. Annesi Meriç’in sınıfa girdiğini görünce çok şaşırmış ve mutlu olmuş. Akşam olup eve geldiklerinde Meriç de okulda ki eğlenceli anlarını anlatmış ve ailecek mutlu bir akşam geçirmiş. Meriç, kardeşleri sayesinde okulun eğlenceli bir yer olduğunu öğrenmiş ve bir daha hiç okula giderken ağlamamış. Bu hikayede burada bitmiş.
Daha fazla kısa hikaye okumak isterseniz Kısa Hikayeler kategorimizi inceleyebilirsiniz.
