Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde, Afrika da bir ormanda yaşayan, Dido adında bir maymun varmış. Dido’un kahverengi tüyleri, boncuk gibi gözleri varmış. Herkes Dido’yu çok severmiş.

Dido her sabah erkenden kalkar, kahvaltısını yapar, arkadaşlarıyla oynamaya çıkarmış. Birlikte ormanın derinliklerine doğru giderler, kelebeklerin peşinden koşarlar, ağaçlardan meyve toplarlarmış. Dido, çok meraklı bir maymunmuş. Gördüğü her yere gitmek ister, yeni şeyler keşfetmek istermiş. Fakat Dido, meraklı olduğu kadar da inatçıymış, kafasına koyduğunu mutlaka yaparmış. Yaptığı şeyler bazen doğru olmasa da Dido, kararından vazgeçmezmiş. Günlerden bir gün Dido, annesinden izin alarak arkadaşlarıyla oynamak için ormanın biraz uzağına gitmiş. Yanında uzun boylu zürafa Mimi, kurnaz tilki Çiko ve ürkek kaplumbağa Toto varmış. Yavru hayvanlar, ormanın en yüksek ağacının altında toplanıp oyun oynamaya başlamışlar. Yavru hayvanlar oyun oynarken, Dido’nun gözüne bir gölge takılmış. Dido heyecanla “Bakın! Orada bir şey var” demiş. Hayvanlar bakmış ama bir şey görememişler. Dido “Gerçekten orada bir şey var arkadaşlar, ben gidip bakacağım” demiş. Mimi, Çiko ve Toto karşı çıkmış, Dido’ya gitmemesi gerektiğini söylemişler. Ama inatçı Dido’yu vazgeçirememişler ve Dido, gördüğü şeye doğru yürümeye başlamış. Bir çok ağaç ve çalılık geçen Dido, ısrarla gördüğü şeyi arıyormuş ama bir türlü bulamıyormuş. Dido tam son bir adım atacakken ayağı bir taşa takılmış ve yuvarlanmaya başlamış. Dido kendisini hiç iyi hissetmiyormuş o yüzden düştüğü yerden kalkamıyormuş. Dido, arkadaşlarının yanına gitmediği için, Mimi, Çiko ve Toto merak etmeye başlamış. irbirlerine bakıp, “Hadi gidip Dido’yu bulalım!” demişler ve hep birlikte Bibo’nun izini takip etmeye başlamışlar. Sonunda Dido’yu bir ağacın yanında yatarken görmüşler. Dido, onlardan yardım istemiş. Üç arkadaş hemen Dido’yu ayağa kaldırmışlar ve evine götürmüşler.

Mimi “Dido bak gördün mü? İnat edip gittin ama başını derde soktun. Artık bu inadını bırak ve bizleri de dinle” demiş. Dido arkadaşına hak vermiş. “Haklısınız arkadaşlar, siz bana gitme demiştiniz ama ben dinlemedim. Hepinizden özür dilerim” demiş. Dört arkadaş birbirlerine sarılmışlar ve Dido’yu affetmişler. Dido, o günden sonra, sabırlı olmayı ve arkadaşlarının tavsiyelerine kulak vermeyi öğrenmiş. Ormanda artık çok daha dikkatli, güvenle gezen Dido ve arkadaşları, hep birlikte mutlu bir şekilde yaşamışlar. Masal da burada bitmiş.

Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.