Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde mis gibi çiçeklerin koktuğu, yemyeşil ağaçların büyüdüğü, şırıl şırıl nehrin aktığı bir orman varmış. Bu ormanda yaşayan iki ayı kardeş varmış. Büyük olanın adı Bambam küçük olanın adı ise Bumbum muş.

Her kardeşte olduğu gibi Bambam ve Bumbum da birbirlerinden çok farklıymış. Hem fiziksel özellikleri hem de karakterleri birbirlerinin zıttı imiş. Ama yine de hep beraber vakit geçirirler, yedikleri içtikleri ayrı gitmezmiş. Bambum görünüş olarak çok iri bir ayıymış. Kardeşi Bumbum ise aksine zayıf görünürmüş. Onun bu zayıf görünüşü Bambam’ı çok sinirlendirir, onun her zaman güçlü olmasını istermiş. Bumbum ise zayıf ve güçsüz olmasının kötü bir şey olmadığını, gücün yetmediği yerlerde aklın kullanılması gerektiğini biliyormuş. Ama yine de kardeşinin onu zayıf görmesini umursamıyor onu olduğu gibi kabul ediyormuş. Bir sabah ormana yürüyüşe giden iki kardeş yorulunca nehrin yanına gelmişler ve dinlenmeye başlamışlar. Bambum nehirden su içmek istemiş ve eğilmiş. Birden ayağı kaymış ve nehre düşmüş. Bambum kardeşine: “Bumbum, sen beni kurtaramazsın gücün yetmez, hemen annemlere haber ver” demiş. Bumbum kardeşine çok yardım etmek istiyormuş, annesine haber verene kadar çok zaman geçeceğini ve Bambum’un sürükleneceğini biliyormuş. Onu kendisinin kurtarması gerektiğinin farkındaymış. O an düşünmeye başlamış ve aklına bir fikir gelmiş. Etrafta bulduğu bulduğu uzun ve kalın dalları toplamış ve onları sarmaşıklarla birleştirmiş. Gücünün yetmeyeceğini bildiği içinde ucunu kalın bir ağaca bağlamış ve ucunu Bambum’a uzatmış. Bambum zar zor sopayı tutmuş ve kendisini çekmeye başlamış. Kısa süre içinde nehirden çıkmayı başarmış ve hemen kardeşine sarılmış. “Beni gücün olmadığı için kurtaramayacağını düşünmüştüm ama gücün önemli olmadığını anladım kardeşim. Sen aklını kullandım ve beni kurtardın çok teşekkür ederim” demiş. Bumbum: “Kardeşine sarılarak, önemli olan senin kurtulman kardeşim” demiş.

İki kardeş hemen eve dönmüşler ve onları anne ve babasına anlatmışlar. Anne ve babası bir daha çok dikkatli olmaları gerektiğini söylemişler ve Bumbum’un kardeşini kurtarmasına çok sevinmişler. O günden sonra Bambum, her şeyin güç olmadığını aklında çok önemli olduğunu anlamış ve bir daha kardeşinin zayıf ve güçsüz olması ile ilgili hiç laf söylememiş, kimsenin de söylemesine izin vermemiş. Masal da burada bitmiş.

Uzun masal okumayı seviyorsanız Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.