Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde yemyeşil ağaçlarla kaplı, yeşil bir gölün yanında, küçük bir köy varmış. Bu köye Ayköy derlermiş. Ayköy’de yaşayan köylüler, sıcakkanlı, güler yüzlü ve yardımseverlermiş. Köy meydanında her akşam küçük bir ateş yakılır ve başında oturup sohbet ederlermiş.

Ayköy’de yaşayanlardan biri de Buket adında sevimli bir kızmış. Buket ve ailesi gölün yanında ki ahşap bir evde yaşar yaşarlarmış. Evin içinde de Ponpon adında sevimli bir kedi varmış. Buket, kedisi Ponpon’u çok severmiş ama Ponpon biraz yaramaz, enerjik ve meraklıymış. Her gün birlikte gölün etrafında dolaşırlarmış. Günlerden bir gün Buket, arkadaşlarıyla oyun oynamak için evden çıkmış. Buket’in evden çıkmasını fırsat bilen Ponpon da açık olan camdan bahçeye zıplamış ve dolaşmaya başlamış. Buket kısa bir süre eve gelmiş ama Ponpon’u evde görememiş. Evin içinde girebileceği her yere bakmış ama hiçbir yerde bulamamış. Buket çok korkmuş ve Ponpon için endişelenmeye başlamış. Hemen arkadaşlarının yanına gidip durumu anlatmış. Hepsi birlikte Ponpon’u aramaya başlamışlar. Tüm çocuklar Ponpon’u ararken, yaramaz kedi ormanın derinliklerinde hızla ilerlemiş ve kocaman bir ağacın en üst dalına kadar tırmanmış. Ağaç o kadar uzunmuş ki aşağı inmekten korkuyormuş. Bunu gören küçük bir kuş “Merhaba arkadaşım, senin burada ne işin var?” diye sormuş. Ponpon “Evden çıkıp dolaşmak istedim daha sonra bu ağacı gördüm ve tırmanmaya başladım ama şimdi inemiyorum” demiş. Küçük kuş onun bu korkmuş haline üzülmüş ve “Sana yardım etmemi ister misin?” diye sormuş. Ponpon “Çok sevinirim” demiş. Küçük kuş, Ponpon’un yanına gitmiş ve gözlerini kapatıp, kendisine tutunmasını istemiş. Ponpon, kuşun söylediklerini yapmış ve ikisi birlikte yavaşça aşağı doğru inmişler. Ponpon gözlerini açtığında yer olduğunu anlamış ve küçük kuşa çok teşekkür etmiş. Küçük kuş “Hava kararmaya başladı artık eve dönsen iyi olur, orman senin için tehlikeli olabilir” demiş. Ponpon, küçük kuşun sözlerini dinleyerek ormandan çıkmış ve evine doğru yürümüş. Uzun bir yürüyüşte sonra evine varan Ponpon açık camdan içeri girmiş. Buket, en iyi arkadaşını görünce çok sevinmiş ve onu sıkıca kucaklamış. “Ponpon, seni bulmak için herkes çok endişelendi,” demiş. Ponpon, yaşadıklarını anlatmış ve bir daha asla Buket’in yanından uzaklaşmayacağına söz vermiş.

O günden sonra Ponpon, ormanda daha dikkatli olmuş ve Buket’in sözünü dinlemiş. Köyün çocukları da bu olaydan ders almışlar ve arkadaşlarına her zaman yardım etmenin ne kadar önemli olduğunu öğrenmişler. Buket ve Ponpon, Ayköy’de mutlu ve huzurlu bir şekilde yaşamaya devam etmişler. Masal da burada bitmiş.

Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.