Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde ormanın birinde yaşayan Ceylan ve Kurt varmış. Bilinenin aksine bu iki hayvan çok iyi anlaşır ve sürekli birlikte vakit geçirirlermiş. Ormanda ki tüm hayvanlar onların arkadaşlığına imrenir, onları merakla izlermiş.

Ceylan hayalperest, aklı bir karış havada, kurt ise aklı başında, bilge bir hayvanmış. İki arkadaş bir gün ormanın derinliklerine yürüyüşe çıkmışlar. Bir yandan kış için hazırlık yapıyorlar bir yandan da sohbet ediyorlarmış. O sırada ceylanın ayağı bir şeye takılmış ve yuvarlanmış. Kurt koşarak arkadaşına yardım etmiş, onu düştüğü yerden kaldırmış. Ceylan arkadaşına teşekkür edim kendisine çeki düzen vermiş ve neye takılıp düştüğünü merak etmiş. Eğilip baktığında yere gömülü olan bir küp olduğunu fark etmiş ve kazıp toprağın altındakini çıkarmış. Küpün içini açıp baktığında içinin altın dolu olduğunu görmüş. Ceylan; “Arkadaşım baksana zengin olduk, bir küp dolusu altınımız var. Artık çalışmamıza gerek yok. Bunu insanlara verdik mi bol bol yemeğimiz, kalacak yerimiz olur.” demiş. Kurt arkadaşına dönüp; “Bekli haklı olabilirsin ama çalışmadan çabalamadan ne kadar süre durabiliriz ki. Her istediğimizi başkaları verdiğinde yaşamak için bir amacımız kalmaz” demiş. Ceylan durmuş; “O zaman büyük bir ev satın alıp, pahalı kıyafetler, lezzetli yemekler yapan bir aşçı alırız. Böylelikle ormanda da gitmek zorunda kalmayız” demiş. Kurt; “Bu anlattıkların güzel olabilir ama asıl zenginlik bunlar değil ki. Kazandığını yada bulduğun bu altınları sadece kendin için harcadığında mutlu olabilir misin? Tabi ki de güzel giysiler, lezzetli yemekler ye ama bence etrafındakilere bu imkanları sağla” demiş.

Ceylan biraz düşündükten sonra arkadaşının haklı olduğunu anlamış. Yerde duran küpü almış ve ormana, arkadaşlarının yanına geri dönmüş. İlk olarak doktor baykuş için güzel bir hasta yaptırmış, daha sonra kocaman bir ekmek fırını, çocuklar için da bir okul yaptırmış. Her hayvan için kışa hazırlık yiyecek ve içecek depolamış. Ormanda ki bütün hayvanlar çok mutluymuş. Ceylan da herkese yardımcı olduğu için kendisini çok iyi hissediyormuş. O günden sonra bütün hayvanlar zenginliğin yardımlaşma, sevgi ve paylaşma olduğunu öğrenmişler. Masal da burada bitmiş.

Uzun masal okumayı seviyorsanız Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.