Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde küçük bir bahçenin içinde yetişen renk renk çiçekler varmış. Gül, lale, ortanca, sardunya ve lavanta birlikte birlikte bazen mutlu bazen de hüzünlü bir hayat sürüyorlarmış.
Günlerden bir gün bahçenin sahibi çiçeklerinin yanına gelip; “Benim güzel çiçeklerim çok yakın zamanda sizlerin katılacağı bir yarışma var. İçinizden birini seçip yarışmaya katılacağım. Bugünden itibaren hanginiz en güzel halini sergilerse onunla yarışacağız” demiş. Bunu duyan bütün çiçekler heyecanlanmaya başlamış. Gül; “Biliyorsunuz ki ben herkesin sevdiği bir çiçeğim. Annelere, eşlere hep ben seçilirim. Rengim ve kokumla bütün insanları büyülerim” demiş. Lale; “Olur mu öyle asıl ben çok tercih edilirim. Bahçesi olmayan insanlar bile beni alıp ve balkonunda bir saksıya eker. Hem bir çok da rengim var” demiş. Lale cümlesini bitirmeden ortanca söze dalmış; “Bir kere hiç biriniz benim kadar büyük ve gösterişli değilsiniz. Ben bütün bahçeleri süslerim. Renklerimle de herkesin beğenisini kazanırım” demiş. Lavanta ise; “Beni görmeye dört bir yandan insanlar geliyor, özel olarak lavanta bahçeleri yapılıyor. Kim ne derse desin bu yarışmaya ben katılacağım” demiş. Sardunya ise bütün arkadaşlarını dinlemiş ama söze hiç girmemiş. Çünkü hepsinin kendisini bu kadar övmesi sardunyayı çok şaşırtmış. Bütün çiçekler kendilerini ne kadar överlerse övsünler, hepsi birbirinden farklı olsalar da sonuçta aynı bahçede büyüyorlarmış ve bu yarış sardunyaya çok saçma gelmiş. Çiçekler sardunyaya dönerek; “Sen kendin için bir şey söylemeyecek misin?” diye sormuşlar. Sardunya; “Söylemeyeceğim çünkü hepimiz farklı özelliklere sahibiz ama yine de aynı bahçede büyüyoruz kim yarışmaya katılırsa katılsın ben mutlu olacağım. Belki birinci bizim bahçemizden çıkar” demiş. Çiçekler sardunyanın sözlerini pek umursamamış çünkü onlar kendilerine bakmakla meşgullermiş.
Sardunya arkadaşlarını şaşkınlıkla izleyerek iki gün geçirmiş. İkinci günün sonunda bahçenin sahibi gelmiş; “Evet benim güzel çiçeklerim şimdi aranızdan biri ile yarışmaya katılacağız. Umarız birinci benim bahçemden çıkar” demiş. Adam çiçeklerinin hepsine bakmış ve sardunyanın çiçekleri, yaprakları ile adeta ışıldıyormuş. Eğilmiş ve sardunyayı yerden almış; “Bugün çok güzel görünüyorsun sardunyacığım, yarışmaya seninle gitmeye karar verdim” demiş ve bahçeden çıkmış. Geriye kalan gül, lale, ortanca ve lavanta şaşkınlıktan birbirlerine baka kalmışlar. Kendilerine bakmaktan sardunyanın güzelliğini bir türlü görememişler. Bir yandan da sardunyanın alçak gönüllü oluşu çiçeklerin aklını başına getirmiş ve bir daha kendilerini bu kadar övmemeye karar vermişler. Masal da burada bitmiş.
Uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
