Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde, yüksek dağın eteklerinde, yemyeşil bir nehrin kenarında yaşayan, bir tavşan bir ördek, bir de kaplumbağa varmış. Bu üç arkadaş, her sabah göl kenarında oyun oynar, gölden balık tutar ve çimenlerde yuvarlanırlarmış.
Günlerden bir gün dağda büyük bir fırtına çıkmış, nehirde hiç yiyecek kalmamış. Üç arkadaş ne kadar uğraşsa da gölden hiçbir şey çıkmamış. Kaplumbağa “Bugün aç kalacağız galiba,” demiş. Tavşan hemen dağda ki ağaçların altlarına girmiş ve düşen elmaları toplayıp kaplumbağaya vermiş. “Bunları bulabildim arkadaşım, al sende karnın doysun” demiş. Kaplumbağa “Ama sende açsın arkadaşım, bu meyveler yetmez ki ” demiş. Tavşan “Olur mu öyle şey? Elimizde ki paylaşırsak çoğalır, bir elmayı üçe bölsek bugün karnımız doyar” demiş. O gün hep birlikte tavşanın topladığı elmayı yemişler. Ertesi gün, bu sefer ördek balık bulmuş ama fark etmiş ki balıkları toplarken tavşanın hiçbir şey yemediğini fark etmiş. Hemen tavşana: “Hey tavşan kardeş, sen aç kaldın sanırım. Gel balıkları paylaşalım,” demiş. Tavşan da teşekkür ederek ördekten bir balık almış. Bir gün göl kenarına küçük bir kuş gelmiş. Uzaktan onları izlemeye başlamış. Birbirleriyle çok iyi anlaştığını, elindekilerini paylaştıklarını görmüş. Ördek uzaktan izlendiklerini fark etmiş ve kuşa seslenmiş “Hey! Sende yanımıza gelip bizimle yemek yemek ister misin?” diye sormuş. Kuş “Ama ben hiç yiyecek bulamadım ki” demiş. Kaplumbağa “Önemli değil, bizde biraz yiyecek var. Bunları paylaşsak hepimize yeter. Önemli olan aç kalmamak. Hem sen açsan biz burada nasıl yemek yeriz?” demiş. Kuş çok duygulanmış, böyle iyi kalpli hayvanlar gördüğü içinde çok sevinmiş. Teşekkür edip yanlarına gitmiş, hem yemek yemişler hem de uzunca sohbet etmişler.
O günden sonra kuş da onlarla arkadaş olmuş. Gölün kenarında oyun oynayıp, yemek yemişler. Herkes onları tebrik etmiş ve dostlukları gün geçtikçe kuvvetlenmiş. Bu masal da burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
