Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde bir çok hayvanın yaşadığı bir orman varmış. Bu ormanın içinde küçük hayvanların gittiği bir anaokulu varmış. Yavru hayvanlar her sabah güneşin sıcaklığı ile uyanır, anneleri yada babaları onları okula götürürmüş.

Anaokuluna giden yavru hayvanlardan biri de yavru Ayıymış. Yavru Ayı ve ailesi okulun olduğu bölgeden biraz uzakta oturuyormuş. Yavru ayının hiç arkadaşı yokmuş çünkü bütün hayvanlarla kavga edermiş. Aslında niyeti kavga etmek değilmiş. Ama herkesin onu kırmak istediğini düşünürmüş. Bu yüzden kendini savunması gerekiyormuş. Yavru Ayı bu yüzden kendini çok yalnız hissediyormuş ve çok üzgünmüş. Günlerden bir gün ayı okula gitmek için yola çıkmış. Yürümüş yürümüş okuluna varmış. Ayının geldiğini gören Ceylan “Bakın Ayı geliyor. Belki oda bizimle arkadaş olmak ister” demiş. Zebra ise yumruklarını sıkıp “Hayır o kesin bizimle kavga edecek” demiş. Küçük Ayı diğer hayvanların konuşmalarını duymuş ve daha daha sinirli bir şekilde yürümeye devam etmiş. “Benimle kavga edecekler ve kendimi savunmama gerek” diye düşünmüş, yumruklarını daha da sıkmış. Hayvanlar ayının onlara doğru geldiği görmüşler ve hepsi birden ayının üstüne doğru koşmaya başlamışlar. Hayvanların kendine doğru koştuğunu gören Ayı yavrusu çok korkmuş. Ama korktuğunu belli etmeden yumruklarını iyice sıkmış ve artık savaşmaya hazırmış. Ayının yanına gelen yavru hayvanlar durmuş aralarından sincap ayıya seslenmiş “Hey sen! Biz seninle arkadaş olmak istedik ama sen hep bizimle kavga etmek istiyorsun. Bu yüzden seninle arkadaş olmayacağız” demiş. Sincabın söylediklerinden sonra yavru hayvanlar Ayıyı orada bırakıp sınıflarına girmişler. Küçük Ayı onlarla kavga etmek istediği için çok utanmış ve ağlamaya başlamış. Hayvanların neden ondan kortuğunu bir türlü anlamıyormuş. Üzüntülü bir şekilde eve geri dönmüş.

Küçük Ayı eve dönünce “Ne yapmalıyım, hayvanlarla nasıl arkadaş olabilir?” diye düşünmeye başlamış. Ama o an yumruklarının hala sıkılı olduğunu görmüş. “Şimdi anladım. Demek ki yumruklarını sıktığım için onlarla kavga edeceğimi düşünüyorlar. Demek ki artık yumruklarını açmam gerek. Ertesi gün yavru Ayı anaokuluna gitmek için hazırlanmış. Ama bu sefer okula giderken yumruklarını sıkmamak için kendisine sürekli hatırlatma yapıyormuş. Okulun bahçesine girince yavru hayvanları karşısında görmüş ama bu sefer yumruklarını hiç sıkmamış. Bu sayede diğer yavru hayvanlar Ayının onlarla kavga etmek istemediğini anlamışlar. Ayı ve diğer yavru hayvanlar hemen arkadaş olmuşlar ve oyun oynamaya başlamışlar. Okul bitip eve döndüğünde yavru Ayı şöyle düşünmüş “Bir daha asla yumruklarımı sıkmayacağım ve kavga etmeyeceğim. Çünkü arkadaşlarım bana vurmayı hiç düşünmediler. Yumruklarımı sıkmama ve kavgacı olmanın kötü olduğunu anlamam iyi oldu. Şimdi bir sürü arkadaşım var. Yaşasın” Bu düşünce ile birlikte Ayı yavrusu kendini çok mutlu hissetmiş.

Daha fazla hayvan masalı okumak isterseniz Hayvan Masalları (Fabl Masallar) kategorimizi inceleyebilirsiniz.