Okulların son günüymüş ara tatile çıkmak için sabırsızlanan Poyraz o tatilde anneannesine gitmeyi planlıyormuş. Eve geldiğinde annesine sormuş: “Anneciğim karnemi aldım artık anneannemlere gidebilir miyiz?” Annesi: “Tabi oğlum, hem biz oradayken kuzenlerinde gelecek birbirinizi görür ve oyunlar oynarsınız” demiş. Daha sonra poyraz heyecanla çantasını hazırlamış yanında son zamanlar da sevdiği futbolcunun formasını da almış. Çünkü kuzeni Mustafa futbol oynamayı çok seviyormuş o sebeple orda oynarken giyerim diye düşünmüş.
Küçük aile çıkmışlar yola şarkılar söyleyerek, dinleyerek varmışlar anneannelerine. Onların geldiğini gören anneanne ve dede çok sevinmişler. Haber etmişler, hemen kuzenleri de gelmiş. Dört kuzen buluşunca başlamışlar oyun oynamaya. Bir süre sonra en büyük kuzen Mustafa futbolcu kartlarını çıkarmış: “Hadi maç yapmadan takım kuralım” demiş. Mertle poyrazda onu izlemiş ancak en sevilen futbolcuyu kimseye vermek istemezmiş. O sebeplerde biraz kandırırmış küçük kuzenlerini: “Bak bu kartı seçerseniz o futbolcu size çıkar” dermiş. Her seferinde bizim Poyraz’cık yemiş bu numarayı. Yemek vakti geldiğinde abileri mutfağa gitmişler. O sırada bizim ufaklık başlamış kara kara düşünmeye “ne zaman burada deseler seçiyorum ama bana o kart gelmiyor” diye söylenmiş içinden. Üzgün üzgün otururken üzülmenin bir şeye yaramadığını, kuzenine yaptığının yanlış olduğunu anlatmaya karar vermiş. Hemen aklına bir fikir gelmiş, onlar içerde bir şeyler yerken bizim afacan istenen o kartı güzelce bir yere saklamış. İşi bitince hiçbir şey olmamış gibi oturmuş yerine kuzenlerinin gelmesini beklemiş. Diğer afacanlar da bir süre sonra unutmuşlar kart oyunu ama bir zaman sonra tekrar almış kartları eline büyük kuzen ama bir türlü bulamamış istediği kartı. Her yere bakmış, aramış, aramış bulamamış. Evdeki herkese sormuş ama kimse görmemiş. Mustafa kartlarını ararken Poyraz’ın annesi gelmiş yanlarına: “Ne oldu yeğenim? Neden bu kadar üzgünsün?” Demiş. Mustafa da kartı bulamadığını söylemiş. O kadar üzgünmüş ki nerdeyse ağlayacakmış, en sevdiği kartı artık tamamen kaybettiğini zannetmiş. Küçük Poyraz daha fazla dayanamamış çıkartmış kartı “Kartını bizimle paylaşmadığın için saklamıştım. Ne olurdu sanki birazcık bizimle de paylaşsan, bak kart kaybolsa senin de olmayacak. Altı üstü bir kart” demiş.
Mustafa kartı gördüğüne o kadar sevinmiş ki kızamamış bile kuzenine. Bundan sonraki her oyununda kartı severek paylaşmış onlarla, çok güzel bir tatil geçirmiş çocuklar gülerek oynayarak eğlenerek ve bazendi öğrenmeye devam ederek, tatil yapmışlar. Bu hikâyede burada bitmiş.
Hikâye okumayı seviyorsanız Hikayeler kategorimizi inceleyebilirsiniz.
