Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde uzak ormanların birinde yaşayan çita varmış. Bu çitanın adı Narin miş. Narin ormanın en hızlı koşan hayvanıymış ve bu özelliği ile kendisiyle gurur duyarmış. Bütün hayvanlara hızını över, hızlı koştuğunu ispatlamaya çalışırmış.

Günlerden bir gün Narin, ormanda yürüyüşe çıkmış. Dolaşmış, koşmuş, eğlenmiş… Eve dönüş yolunu değiştirerek gitmek istemiş ve hızla koşarken bir anda avcıların kurduğu tuzağa yakalanmış. Narin çıkmaya çalışsa da bir türlü tuzaktan kurtaramamış. Canı çok yanmaya başlayınca acı içinde bağırmaya başlamış. Onun sesini duyan hayvanlar hemen sesin geldiği yere doğru gitmişler ve Narin’in tuzağa kapıldığını görmüşler. Hepsi birden Narin’i kurtarmak için çalışmaya başlamış. Bütün hayvanlar Narin için ellerinden geleni yapmışlar ama tuzak o kadar sağlammış ki Narin’i kurtarmak zaman alacakmış. Narin’in bacağı yara almış ve arkadaşları onun acısını dindirmek için doktor tavşanı çağırmışlar. Doktor tavşan geldiğinde Narin tuzaktan kurtulmuş bir şekilde uzanıyormuş. Doktor hemen ayağına pansuman yapmış ve acısını dindirmek için ilaçlar vermiş. Narin biraz daha kendisini iyi hissetmeye başlamış. Aradan günler geçmiş ve Narin’in yarası iyileşmiş fakat eskisi gibi tamamen düzelmemiş. Artık aynı hızla koşamıyormuş ve morali çok bozukmuş. O gün o tuzaktan kurtulmamayı tercih ederdim diye düşünüyormuş. Narin böyle umutsuzca düşünürken en yakın arkadaşı olan kaplan onu ziyarete gelmiş. Arkadaşının neden bu kadar üzgün olduğunun da farkındaymış. Kaplan; “Neden bu kadar üzgün olduğunu anlıyorum Narin, fakat şuan ki sağlığına da dua etmelisin. Her şey daha kötü olabilirdi. Yaralı bacağın seni diğer çitalardan ayırmaz belki eskisi kadar hızlı koşamıyorsun ama bu yeteneğini diğer hayvanlara öğretebilirsin. Böylelikle hem sen mutlu olursun hem de diğer hayvanlar” demiş.

Bu fikir Narin’in bir az olsun rahatlamasını sağlamıştı. Eski gücü ve hızı yerinde olmasa da hayvanlara umut olabilirmiş. O günden sonra dış görünüşüne de aldanmadan yavru hayvanlara hızlı koşma dersleri vermiş ve bütün orman onun öğretmenliğinden çok memnunmuş. Bu memnuniyette Narin’e umut olmuş. Narin’in pes etmeyin hayata dört elle sarılması diğer hayvanlara da ilham olmuş. Masal da burada bitmiş.

Uzun masal okumayı seviyorsanız Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.