Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde develer tellal iken pireler berber iken ormanın birinde oyun oynamayı sevmeyen yavru bir geyik varmış. Bu yavru geyiğin adı Boynuz imiş. Boynuz’un arkadaşları onu her zaman oyun oynamaya çağırırmış ama Boynuz hep bir bahane bulur gitmezmiş.
Günlerden bir gün arkadaşları yine Boynuz’u oyun oynamaya çağırmış ama o “Bugün oyun oynamaya gelemeyeceğim çünkü biraz rahatsızım.” Demiş. Arkadaşları “Tamam” dese de çok üzülmüşler yine de yavru geyiğe belli etmemişler. Bir sabah Boynuz’un arkadaşı Dişlik onun evine gelmiş ve biraz sohbet etmek istemiş. Dişlik “Boynuz neden bizimle hiç oyun oynamıyorsun?” Diye sormuş. Boynuz artık doğruyu söylemeye karar verip “Sizi çok sevsem de ben oyun oynamayı hiç sevmiyorum. Oyun oynamak bana çok saçma geliyor” demiş. Dişlik duyduğu cümleler karşısında çok şaşırmış. Çünkü her yavru hayvanın oyun oynamayı sevdiğini düşünüyormuş. Dişlik “Bence oyun oynamak hiç saçma değil. Bizler küçüğüz ve oyun oynayarak büyüyeceğiz, hayal kuracağız. Ayrıca kaşların hep çatık, biraz gülsen mutlu olmayı denesen belki oyun oynamak sana iyi gelir” demiş.
Boynuz daha önce hiç böyle düşünmediğini fark etmiş. Aynaya bakmış ve gerçekten kaşları hep çatıkmış. O da kendisini bu mutsuzluktan kurtarmak istiyormuş. “Haklı olabilirsin Dişlik, bundan sonra bende sizinle oyun oynamak istiyorum” demiş ve o günden sonra arkadaşları her çağırdığında koşarak gitmiş. Oyun oynaya oynaya ne kadar güzel bir şey olduğunu anlamış ve artık yüzü hep gülüyormuş. Masal da burada bitmiş.
Kısa masal okumayı seviyorsanız Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
