Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde, yemyeşil ağaçlarla kaplı bir ormanın derinliklerinde, renkli çiçeklerin olduğu bir çayır varmış. Bu çayıra herkes Renkli Çiçekler Çayırı diyorlarmış. Rengârenk çiçeklerle dolu bu çayırda bir çok kelebek yaşarmış. Onlardan birisi de Kelebek Pembe imiş. Pembe, diğer kelebeklerden biraz farklıymış. Çünkü onun kanatları tek renkmiş. Diğer kelebeklerin ise kanatları rengarenkmiş.

Pembe, kanatlarının tek renk olmasından dolayı biraz üzgünmüş. Çünkü kendisini arkadaşlarından farklı ve yalnız hissediyormuş. Diğer kelebekler, rengarenk kanatlarıyla gökyüzünde dans ederken, Pembe genellikle bir çiçeğin üzerine oturup onları izler ve üzülürmüş. “Keşke benimde kanatlarım sadece pembe renk olmasaydı” diye düşünüyormuş. Günlerden bir gün Pembe’nin tek arkadaşı olan kelebek Simli’nin doğum günü varmış. Simli tüm kelebekleri partisine davet etmiş ama Pembe partiye gitmek istemiyormuş. Parti günü gelip çattığında Pembe evinde mutsuz bir şekilde oturuyormuş. Bunu gören anne kelebek “Neden üzgünsün Pembe? Sen partiye gitmiyor musun?” diye sormuş. Pembe “Çok gitmek isterdim ama kanatlarım yüzünden gitmeyeceğim. Tüm kelebeklerin kanatları çok güzel benim ise sadece pembe renk. Eğer gidersem herkes benimle dalga geçer” demiş. Anne kelebek “Canım yavrum şimdi beni iyi dinle. Herkesin kanataları farklı ve güzeldir. Senin kanatlarında çok özel. Herkesin renkli kanatları varken sen tek renk kanatlarla herkesten farklı ve özelsin” demiş. Anne kelebeğin söyledikleri Pembe’yi biraz olsun cesaretlendirmiş. Parti ye katılmaya karar vermiş ve hızla hazırlanıp evden çıkmış. İlk başta diğer kelebekler Pembe’yi fark edince şaşırmışlar, ama sonra onun ne kadar güzel uçtuğunu görmüşler. Pembe, pembe kanatlarıyla gökyüzünde süzülürken, herkes ona hayran kalmış.

Pembe parti de çok eğlenmiş ve Simli’ye daveti için teşekkür etmiş. Parti bittiğinde bütün kelebekler Pembe’ye sarılmış ve “Senin kanatların çok özel ve güzel, Pembe. Biz seni böyle seviyoruz,” demişler. Pembe, bu sözlerle çok mutlu olmuş ve kendine olan güveni artmış. O günden sonra, Pembe kendini diğer kelebekler gibi özel ve değerli hissetmiş. Artık kanatlarının renginden utanmak yerine, onlarla gurur duymuş. Renkli Çiçekler Çayırında herkes Pembe’nin cesaretini ve güzelliğini konuşmuş ve Pembe, mutlu bir şekilde vadideki yaşamına devam etmiş. Masal da burada bitmiş.

Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.