Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde, develer tellal iken pireler berber iken, güzel bir ormanın derinliklerinde yaşayan küçük bir tavşan varmış. Bu tavşanın adı ise Ponpon imiş. Ponpon şaka yapmayı seven bir tavşanmış ve her gün arkadaşlarına şaka yaparmış fakat arkadaşları bu durumdan rahatsız olurmuş.
Günlerden bir gün Ponpon’un canı yine şaka yapmak istemiş ve ne şaka yapacağını düşünmeye başlamış. En sonunda aklına “yangın şakası” gelmiş ve onu yapmaya karar vermiş. Daha önce Ponpon arkadaşlarına hiç yangın şakası yapmamış. O gün ise bu şakayı yapmak için uygun bir günmüş çünkü o gün her hafta olduğu gibi eğlence düzenlenecekmiş. Eğlence saati geldiğinde ise bütün orman hayvanları eğlence alanına toplanmışlar, Ponpon ise şakasını yapmak için hazırlanıp arkadaşlarının yanına gitmiş. Eğlence saati geldiğinde hep beraber eğlenmeye başlamışlar, Ponpon da şakasını yapmak için oturduğu yerden ayağa kalkmış ve ağaçlık alana gidip “Yangın var! İmdat! Yardım edin!” diye bağırmış. Hayvanlar ise bu sözleri duyunca hemen dereye gidip dereden su almış yangını söndürmek için geri dönmüşler ama birde ne görsünler hiçbir yerde yangını görememişler. Ponpon’a yangının nerede olduğunu sormuşlar, Ponpon ise “Yangın yoktu ki size şaka yaptım.” Diyerek gülmeye başlamış ama gülerken arkadaşlarının gülmediğini, aksine sinirlendiğini fark etmemiş bile. Arkadaşları bu duruma çok sinirlenmişler, Ponpon’u orada bırakıp yuvalarına geri dönmüşler. Ponpon da yuvasına geri dönmüş. Ertesi gün ise bütün orman hayvanları avlanmaya çıkmışlar ve bunu fırsat bilen Ponpon’un canı aynı şakayı tekrar yapmak istemiş. Bahçeye çıkıp ağaçlık alana gitmiş ve tekrardan bağırmaya başlamış “Yangın var! İmdat! Yardım edin, yangın var, yangın!” diye bağırmış ve diğer hayvanlar bu sözleri duyunca hemen dereye gidip dereden su alıp yangını söndürmek için Ponpon’un yanına gitmişler. Ama Ponpon’u yine gülerken bulmuşlar ve çok sinirlenmişler. Aslan kral Ponpon’un yanına yaklaşıp “Bak Ponpon eğer böyle hayati şakalar yapmaya devam edersen bir gün gerçekten de ormanımızda bir yangın çıkar ve hiç kimse senin bu şakan yüzünden inanmaz, bu yüzden bir daha böyle hayati şakalar yapma tamam mı?” demiş. Ponpon ise bu sözleri duyunca çok utanmış, aslan kral ve diğer hayvanlar Ponpon’u orada bırakıp yuvalarına geri dönmüşler. Günlerden bir gün küresel ısınmadan dolayı ve havanın sıcaklığından dolayı ormanda küçük bir yangın çıkmış. Yangını gören Ponpon olmuş ve hemen arkadaşlarının yanına gidip “yangın var! İmdat! Yardım edin, yangın var, yangın!” diye bağırmış. Bu sefer diğer hayvanlar Ponpon’un yine şaka yaptığını düşünüp Ponpon’a kızmaya başlamış ama daha sonra en yakın arkadaşları olan Kartal’da yangını görmüş ve arkadaşlarının yanına gidip Ponpon’un doğru söylediğini ve ormanda gerçekten bir yangın olduğunu söylemiş. Hayvanlar kartalın sözlerini duyunca inanmışlar ve hemen dereye gidip dereden su alıp yangını söndürmek için geri dönmüşler. Yangını söndürmeyi başarmışlar. Aslan kral yine Ponpon’un yanına yaklaşıp “Bak Ponpon gördün mü? Senin bu şakan yüzünden ormanımızda çıkan yangını şaka zannettiler ve sana inanmadılar. Ormanımız belki de senin bu şakan yüzünden kül olup gidecekti. Bir daha böyle hayati şakalar yapma tamam mı?” demiş.
Ponpon bu sözleri duyunca artık hatasını anlamış “Kralım, galiba siz haklısınız ben gerçekten böyle bir şaka yapıp çok büyük hata ettim ve hatamı anladım. Söz veriyorum bundan sonra böyle hayati şakalar yapmayacağım” demiş. Aslan kral ise Ponpon’u affetmiş, Ponpon bütün orman hayvanlarını, ormanın ortasına toplamış ve onlardan da özür dilemiş. Hayvanlar Ponpon’u affetmişler ve o günden sonra ormanda bir daha hayati şaka yapan kimse görülmemiş. Mutlu bir şekilde yaşamaya devam etmişler, masalda burada bitmiş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.