Bir zamanlar şehrin birinde yaşayan Sedef adında sevimli bir kız çocuğu varmış. Sedef ilkokula gidiyormuş, okulunu, öğretmenlerini ve arkadaşlarını çok seviyormuş. Bir sabah, Sedef okuldan geldiğinde heyecanını saklayamamış ve annesine sarılıp, yanağına kocaman bir öpücük kondurmuş.

Annesi gülümseyerek “Bugün çok mutlusun kızım” demiş. Sedef “Evet anneciğim, bugün okulda öğretmenimiz doğayla ilgili çok güzel şeyler anlattı. Bize de tohum dağıttı ve bunları ekmemizi söyledi. Bende bu tohumları ekip, büyütmek istiyorum” demiş. Annesi “Aferin kızıma hadi bakalım, istediğin zaman sana yardım edebilirim” demiş. Sedef teşekkür edip, bahçeye çıkmış. Hemen kendisine küçük bir saksı aramış ve bulmuş. Annesinden biraz toprak istemiş. Annesi hemen Sedef için toprak getirmiş. Sedef de saksının içine özenle toprağı koymuş, daha sonra öğretmeninin söylediği gibi her saksıya birkaç tohum yerleştirmiş. İlk defa kendi ektiği bir bitkiyi yetiştireceği için çok mutluymuş. Sedef son olarak annesinin getirdiği su kabından, tohumlara can suyu vermiş. Daha sonra bahçenin en güzel yerine saksısını yerleştirmiş. Eve gidip ellerini yıkamış ve annesinin hazırladığı lezzetli yemeklerden yemeye başlamış. Sedef yemeğini yerken, bir yandan da annesiyle sohbet ediyormuş. En kısa zamanda ormana gidip yürüyüş yapmaya karar vermişler. Sedef’in artık sorumlulukları varmış. Her sabah okula gitmeden önce bahçede ki saksısını sulamaya başlamış. Filizlenmesi içinde sabırla beklemiş. Bir hafta sonra, toprak üzerinde minik yeşil filizler çıkmaya başlamış. Sedef filizlenmeyi görünce çok mutlu olmuş. Her gün tohumunun büyümesini izliyor, onunla konuşuyormuş. Bir kaç hafta sonra ektiği tohumlardan minik minik biberler büyümeye başlamış. Küçük kız sevinçten yerine duramıyormuş.

Biberler biraz daha büyüdüğünde bir kaç tanesini koparmış ve bir kutuya koymuş. Öğretmeninin yanına gidip, tohumları nasıl ektiğini anlatmış ve çantasından kutusunu çıkarıp öğretmenine vermiş. Sedef “Öğretmenim bu biberler bize verdiğiniz tohumlardan büyüdü. Bende bir kaç tanesini size hediye etmek istedim” demiş. Öğretmeni gülümseyerek “Beni çok mutlu ettin Sedefciğim, aldığım en güzel hediyelerden biriydi, teşekkür ederim” demiş. O günden sonra Sedef her mevsim yeni sebzeler ekmeye karar vermiş ve sevdiklerine kendi yetiştirdiği sebzelerden küçük hediyeler hazırlamış. Bu hikayede burada bitmiş.

Daha fazla hikaye okumak isterseniz Hikayeler kategorimizi inceleyebilirsiniz.