Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde ormanın birinde yaşayan bir kanguru varmış. Bu kangurunun birde yavrusu varmış. Yavrusu olan kanguru anne çok mutluymuş. Çünkü hep bir yavrusu olsun istiyormuş. Yeni doğan kanguru bütün yavru kangurular gibi annesinin çantasında yanı karnında taşıyormuş. Annesinin karnında ki çanta çok mutlu olan kanguru orada hiç korkmuyormuş. Anne kanguru yavrusunun her istediğini yapıyormuş. Yemek istediğinde yemek, su istediğinde su… her şeyi annesi kangurunun ayağına kadar getiriyormuş. Kanguru uyuya kaldığında ise anne kanguru evin işlerini yapıyormuş ve artık çok yoruluyormuş. Yavru kanguru artık büyümeye başlamış ama yine de annesinin karnında ki çantadan çıkmak istemiyormuş.

Günlerden bir gün anne kanguru yavrusunun yemeğini yedirip, uyutmuş ama bu sefer karnında ki çantadan çıkarıp onun için hazırladığı yatağa yatırmış. Yavru kanguru uyandığında annesinin yanında olmadığını görmüş. Çok yüksek sesle ağlamaya başlamış. O kadar çok ağlamış ki annesi ona bir şey oldu diye çok korkmuş. Yavrusunun yattığı odaya gelen anne kanguru yavrusunu kucağına kalmış. Annesinin karnına girmek istemiş ama bir türlü sığamıyormuş. Sığamadığı için daha çok ağlıyormuş ve en sonunda ayaklarını iyice kendine doğru çekmiş, büzülmüş ve sonunda çantaya girmiş. Yavru kanguru annesinin çantasında olmadığı zaman annesinin onu bırakıp gideceğinden çok korkuyormuş. Bu yüzden çantadan hiç çıkmak istemiyormuş.

O akşam annesi arkadaşları ile buluşmak için ormanda düzenlenen partiye gitmeye karar vermiş. Partiye giderken yavru kanguru annesinin karnındaki çantadaymış ve oradan çıkmayı hiç düşünmüyormuş. Partiye gittiklerinde onunla yaşıt olan bütün yavru hayvanlar oyun oynuyormuş. Aslında o da onlarla oynamak istiyormuş. Ama çantadan çıkıp oynamaya cesaret edemiyormuş. Hala annesinin çantasında olduğunu gören büyük hayvanlar, yavru kanguruya gülmüş ve oda annesinin karnına iyice saklanmış, kafası bile görünmüyormuş. Eve döndüklerinde olanlara çok üzülmüş ama hala annesinin karnından çıkmaya cesaret edemiyormuş. Ertesi sabah anne kanguru yavrusunu yatağına yatırmış, alışveriş yapmak için ormanda ki markete gitmiş. Yavru kanguru uykusundan uyanmış ama annesini görememiş. Annesini göremeyince başlamış ağlamaya. Ağlamış ağlamasına ama annesi bir türlü gelmemiş. Annesinin evde olmadığını anlayan kanguru çok korkmuş hemen camdan dışarıya bakmış. Dışarıya baktığında onunla yaşıt olan hayvanları oynarken görmüş. Aslında onlarla oynamak çok istiyormuş. En sonunda cesaretini toplamış ve yanlarına gitmeye karar vermiş. Hemen odasına gidip üstünü değiştirmiş ve içinden “Ben bunu yapabilirim, annem olmadan çıkıp oyun oynaya bilirim” demiş. Aynen de içinden geçirdiği gibi yapmış. Korkmadan dışarı çıkmış. Onu gören yavru hayvanlar hemen kanguruyu çağırmışlar ve oyunların katmışlar. Yavru kanguru o kadar mutlu olmuş ki çok uzun zamandır onlarla oynamadığına hep annesinin yanında olduğuna pişman olmuş.

Anne kanguru alışverişten döndüğünde yavrusunu dışarıda oynarken görünce çok sevinmiş. Yavrusuna çok cesur olduğunu ve onunla gurur duyduğunu söylemiş. Bu sözler yavru kanguruyu daha cesaretlendirmiş ve artık annesinin karnında ki çantaya hiç girmemiş, arkadaşları ile korkmadan oyunlar oynayabilmiş.

Daha fazla hayvanlarla ilgili masal okumak isterseniz Hayvan Masalları kategorimizi inceleyebilirsiniz.